Een consument wil bij de NVWA melding doen van een voedselvergiftiging. Die zou hij opgelopen hebben door het eten van kip, gekocht bij een slager. Maar in plaats van het indienen van een voedselveiligheidsklacht dient deze consument een Woo-verzoek in.
Hiermee vraagt hij om openbaarmaking van informatie die zich bij de overheid bevindt. Dit staat in de Wet open overheid (Woo). Het gaat dan bijvoorbeeld om papieren documenten zoals brieven, rapporten, memo’s, beleidsdocumenten en digitale stukken zoals e-mailberichten.
Omdat men bij de NVWA het verzoek niet helemaal begreep is om een specificatie gevraagd. Hierop gaf de consument aan dat hij documenten wil waaruit blijkt dat hij voedselvergiftiging heeft opgelopen door het eten van kip die hij gekocht heeft bij een slager.
Hierop antwoorde de divisie Juridische zaken van de NVWA: “Op basis van uw verzoek zijn geen documenten aangetroffen, die beantwoorden aan uw verzoek. Ik kan uw verzoek niet inwilligen, omdat er geen documenten bij de NVWA aangetroffen zijn waaruit is geconcludeerd dat u voedselvergiftiging zou hebben opgelopen door kippenvlees, welke u zou hebben gekocht bij een slager. De Woo heeft betrekking op het verstrekken van informatie die neergelegd is in documenten. Alleen bestaande documenten vallen onder de Woo; als documenten niet bestaan, kan ik deze niet aan u verstrekken. Ik wijs uw verzoek dan ook af.” De volledige afhandeling van dit Woo-verzoek staat uitgebreid op de website van de Rijksoverheid.
Het mag duidelijk zijn dat betreffende consument op de verkeerde webpagina terecht is gekomen voor het indienen van een voedselveiligheidsklacht. Bij het melden van een voedselveiligheidsprobleem op de juiste pagina komt de NVWA wel direct in actie. En dan had betreffende slager de NVWA op de stoep gehad. Nu komt hij goed weg.
